Cool World (SNES): Een Vreemde Rit door een Vreemde Dimensie

Soms zijn er van die games die bijna net zo vreemd zijn als de film waar ze op gebaseerd zijn. Cool World op de Super Nintendo is precies zo’n titel. Geïnspireerd door de gelijknamige film uit 1992, neemt deze platformer je mee naar een alternatieve dimensie waarin de grens tussen de tekenfilmwereld en de echte wereld langzaam vervaagt. Maar is het spel net zo bizar en boeiend als de film, of blijven we achter met een verwarrende ervaring?

Verhaal:

Het uitgangspunt is simpel: je speelt als Jack Deebs, een striptekenaar die per ongeluk in de wereld van zijn eigen creatie, Cool World, terechtkomt. In deze vreemde dimensie ontmoet hij Holli Would, een verleidelijk tekenfilmfiguur (ook wel een “Doodle”) die vastbesloten is om een echt mens te worden. Om dit voor elkaar te krijgen, probeert ze de barrière tussen Cool World en de echte wereld te vernietigen. Jouw taak? Voorkom dat dit gebeurt, want als ze slaagt, kan dat rampzalige gevolgen hebben voor beide werelden.

Gameplay:

Op papier klinkt Cool World als een veelbelovende titel, vooral met het interessante verhaal en de unieke setting. Maar zodra je begint te spelen, merk je al snel dat de charme van de film zich niet volledig heeft weten te vertalen naar de game. De gameplay bestaat voornamelijk uit platformactie met wat lichte puzzels, waarbij je vaak vijanden moet ontwijken en objecten moet verzamelen.

Het grootste probleem van de game zit in de besturing. De knoppen reageren soms traag en springen voelt onnauwkeurig aan, wat voor frustratie zorgt tijdens de meer complexe platformsecties. Vijanden lijken ook willekeurig te verschijnen en kunnen vaak moeilijk te ontwijken zijn zonder schade op te lopen.

Graphics en Geluid:

Visueel gezien doet Cool World het niet slecht. De spelwerelden zijn kleurrijk en er is duidelijk moeite gedaan om het unieke, surrealistische gevoel van de film na te bootsen. Hoewel de personages er soms wat simpel uitzien, doet de wereld om hen heen dat zeker niet. De verschillende levels, van een tekenfilmstad tot een neon verlichte nachtclub, zitten vol levendige details.

De muziek daarentegen is een gemiste kans. Terwijl de film een jazz-achtige soundtrack had die de sfeer versterkte, is de muziek in het spel repetitief en soms zelfs storend. Na een paar minuten speelplezier begin je de achtergrondmuziek al te negeren, wat jammer is voor een game die zoveel stijl probeert te hebben.

Conclusie:

Cool World is een vreemde game die helaas niet helemaal weet te slagen in wat het wil bereiken. Hoewel de visuals en de sfeer zeker iets te bieden hebben, laat de gameplay te wensen over. De slechte besturing en repetitieve gameplay maken het moeilijk om echt van het spel te genieten, zelfs als je een fan bent van de film.

Voor de echte verzamelaars en fans van obscure filmgames is het misschien de moeite waard om eens te proberen, maar verwacht geen verborgen juweel. Het is eerder een game die je aanzet uit nieuwsgierigheid, maar die je snel weer laat liggen.