In de kringloopwinkel kom ik vaak oude videogames tegen, maar dit keer lag er iets heel anders op me te wachten: een Razer BlackWidow toetsenbord. Helemaal onder een dikke laag stof, duidelijk nooit schoongemaakt en met een behuizing die zijn beste tijd had gehad. Het zwarte lakwerk was grotendeels weggesleten waardoor het blanke metaal zichtbaar werd. In eerste instantie dacht ik: wat moet ik hier nou mee?
Toch heb ik een zwak voor Razer. Vooral hun muizen gebruik ik al jaren en ook hun toetsenborden staan bekend om hun kwaliteit. Zeker beter dan mijn Corsair K100, die ondanks goed onderhoud zomaar uitviel. In de testhoek bij de kringloop tilde ik het toetsenbord op. Massief, zwaar en meteen een vertrouwd gevoel. “Zo dan, dat is nog eens een toetsenbord,” zei ik hardop. Lars, die de elektrahoek draait, knikte meteen mee.
Na een snelle check bleek dit model nog altijd zo’n zestig euro waard te zijn. Lars stelde voor: “Of ik maak hem schoon en je betaalt er dertig euro voor, of je neemt hem in deze staat mee voor vijftien.” Uiteindelijk kreeg ik hem voor een tientje mee. Voor dat bedrag kon ik dit avontuur niet laten liggen.
Het was een zonnige nazomerdag, dus ik besloot direct aan de slag te gaan. Bij de Action haalde ik een matzwarte spuitbus, schoonmaakspullen en een emmer. Eenmaal thuis maakte ik eerst een foto van het toetsenbord zodat ik de keycaps later weer goed terug kon plaatsen.
De toetsen gingen in een emmer sop, terwijl ik zelf met een tandenborstel en schoonmaakmiddel het toetsenbord te lijf ging. Aangekoekt vuil en zelfs oude kattenharen verdwenen laag voor laag. Daarna nog een poetsdoek eroverheen en rustig laten drogen. Vervolgens plakte ik alles af dat niet geraakt mocht worden door de verf.
De goedkope matzwarte spuitbus bleek een gouden greep. Ik legde het toetsenbord in een doos en spoot er een egale laag overheen. Tot mijn verrassing sloot de kleur perfect aan bij het origineel. Na een half uurtje drogen in de zon volgde een tweede laag en daarna nog een derde. Het resultaat was strak, professioneel en nauwelijks te onderscheiden van fabriekswerk.
De toetsen uit de emmer zagen er na het schoonmaken weer verrassend fris uit. Geen serieuze slijtage, alleen sporen van intensief gebruik die helemaal verdwenen na een flinke poetsbeurt. Ik liet ze verder drogen in de zon, klaar om straks weer op hun plek te klikken.
Na een kop thee en wat geduld begon ik met het terugplaatsen van de toetsen. Toets voor toets klikte ik terug in de behuizing. Het verwijderen van de tape liet zien hoe goed de nieuwe verflaag aansloot. Binnen een half uur stond er ineens een toetsenbord dat bijna nieuw oogde.
Op mijn pc werd de Razer BlackWidow direct herkend. Met de officiële software werkte alles zoals het hoort. Op mijn tweede setup in het kantoor staat nu een toetsenbord dat straalt alsof hij net uit de doos komt. Mijn gamemaatje Gerald, die mee had geholpen, was net zo verrast. De rest van de middag hebben we gegamed: hij op de ‘refurbished’ Razer, ik achter mijn vertrouwde Corsair. Maar stiekem keek ik steeds met een glimlach naar dat BlackWidow Elite-toetsenbord dat ik voor een tientje uit de kringloop had gered.
Een Razer BlackWidow toetsenbord schoonmaken en refurbishen kost wat tijd, maar je krijgt er een bijna nieuw gaming toetsenbord voor terug. Het laat zien dat kringloopvondsten meer zijn dan rommel: soms is het gewoon gaming gear met een tweede leven. Voor een paar euro en wat geduld had ik een topstuk in huis, dat nog jarenlang mee kan. Met dank aan Gerald voor het helpen en Lars van de Rataplan voor het altijd weer enthousiast aanbieden van games en elektra als ik aan het rondsnuffelen ben.